مردم سیستان و بلوچستان به مناسبت عید فطر سه روز را به جشن و شادمانی می پردازند. بازارهای این استان در روزهای آخر ماه رمضان مملو از جمعیت می شود، به طوری که مردان در آستانه عید فطر بیشتر وقت خود را به خرید شیرینی و تنقلات اختصاص می‌دهند و بانوان بلوچ بیشتر برای خرید پوشاک و زیورآلات به بازار می روند. زنان بلوچ با خرید و تهیه «زی‌آستون» در انواع طرح‌ها و رنگ‌های مختلف که از جمله گران‌ترین آنها را طرح «کوه تفتان» و «فنوج» شامل می‌شود برای زینت لباس‌ها در عید فطر استفاده می‌کنند.
«زی آستون» به سوزن‌دوزی بخش جلویی لباس بانوان بلوچ از زیر گردن تا نزدیکی‌های زانو همچنین سر آستین لباس‌های آنان اطلاق می‌شود و بسته به نوع سوزن دوزی یا آینه کاری، طرح یا نوع دوخت آن در این روز توسط بیشتر زنان بلوچ خریداری می‌شود. مردم در این منطقه، روز عید فطر بعد از نماز صبح، حمام می‌روند و لباس‌های نو و روشن خود را می‌پوشند و برای اقامه نماز عید فطر آماده می‌شوند. بعد از نماز عید، به دیدار بزرگان می‌روند و با قربانی کردن دام یا حتی یک مرغ زنده شکر روزه‌داری را به جای می‌آورند تا از شر شیطان و هوای نفس در امان بمانند.
عرب‌های خوزستان دو روز مانده به عید را «ام‌الوسخ» به معنای روز چرکین می‌نامند و در این روز به نظافت خانه‌های خود می‌پردازند و یک روز مانده به عید را «ام‌الحلس» به معنای روز نظافت شخصی می‌نامند و در این روز به تمیزی ظاهر خود می‌پردازند. در این ایام فروش انواع شیرینی و آجیل و ازدحام جمعیت در بازارها و شهرهای خوزستان جلوه‌ای دیگر به آنها می‌بخشد و همچنین می‌توان گفت که بازار پوشاک نیز از این جنب و جوش بی نصیب نمی‌ماند. در شب عید و هنگام اعلام رؤیت هلال ماه، مردم عرب طبق رسوم خود در مساجد تکبیرگویان این عید را اعلام می‌کنند. بعد از اقامه نماز عید، به سر مزار رفتگان خود می‌روند. سپس افراد هر محله برای تبریک عید به خانه همسایه‌های عزادار محله خود می‌روند و بعد نوبت به بزرگان محله می‌رسد.
در میان عشایر خوزستان نیز، مردم با «هوسه» و پایکوبی کوچه‌های محلات را طی می‌کنند و به سراغ بزرگ محله و قبیله رفته و در مضیف (مکان پذیرایی) گرد هم می‌آیند. برخی در این مجلس به شعرسرایی می‌پردازند و ترنم شنیدن صدای شعرهای شعبی (شعرهایی با زبان گفتار) به گوش می‌رسد. همچنین در این روز برخی از مردم به پخش شیرینی و شربت در مجالس و محافل و کوچه و بازار می‌پردازند.
در بندر بوشهر و دیگر بنادر خلیج فارس، برازجان و روستاهاى دشتى از جمله لاور، رزمى و بوشهر به فطریه «سر روزه» می‌گویند. سر روزه جو یا گندم یا خرما یا آرد و یا پول است که از قبل آماده کرده‌اند تا صبح عید فطر به فرد مستحقى بدهند. در این مناطق هم اگر مرد خانوادهاى دستش تنگ باشد، ظرف مسى بزرگى را در این چند روزه پیش آخوند ده مى برد تا روى ظرف بخواند و نیت کند که این ظرف در عوض سر روزه گرو بماند، آنگاه ظرف را به خانه مىآورد و در گوشهاى مىگذارد و به کار نمىگیرند تا زمانى که سر روزه را تهیه کنند و به مستحقش بدهند و ظرف را از گرو درآورند. در بردخون بندر دیر مردم پس از اقامه نماز عید به دید و بازدید یکدیگر مىروند و عید را به همدیگر تبریک مىگویند و با چاى و شیرینى از میهمانان پذیرایى مىشود.
یکى از مراسم جالب توجه در این استان در روز عید فطر رفتن به منازل خانوادههایى که در طول سال گذشته فردى را از دست دادهاند، است. در این روز خانوادههایى که در طول سال فردى از آنها از دنیا رفته است، عید تهلو (تلخ) دارند. پس از پایان نماز عید، کلیه افراد محل به خانه بازماندگان متوفى مىروند و با خواندن فاتحه یاد او را گرامى مى‌دارند و با چاى و شیرینى از آنها پذیرایى مىشود. تا قبل از ظهر به تمام خانههایى که در آنها عید تهلو برگزار می‌شود، مىروند. تشکیل مجلس عید تهلو براى هر خانوادهاى که عزیزى را از دست داده الزامى است.
در بندر گناوه مراسم فاتحه‌خوانى در تکایا و مساجد برگزار می‌شود. در این روز در بسیارى از تکایا و مساجد شهر مراسم روضه خوانى و فاتحه‌خوانى برقرار است. همچنین در این روز کسانى که اقدام به مراسم دُم‌دُم سحرى مى‌کردند پس از اقامه نماز براى گرفتن اجرت به همه خانههاى محل سر مى‌زنند.