نحوه درمان فشار خون در افراد مسن
درمان پرفشاری خون در بیماران مسن کار آسانی نیست، زیرا این بیماری اغلب با بیماری‌های اضافی و عوارض سلامتی مشخص می‌شود که دریافت دقیق و معرف فشار خون را دشوار می‌کند.
افراد مسن اغلب از فشار خون متغیرتری رنج می برند که از حالت ایستاده به حالت نشسته یا حتی بعد از صرف غذا تغییر می کند.
برای ارزیابی فشار خون مشکوک در بیماران مسن، اندازه گیری فشار خون باید در حالت نشسته و ایستاده انجام شود. بر خلاف افراد جوان، تشخیص باید بر اساس بیش از دو قرائت بالا باشد، زمانی که توصیه می شود ۲ یا حتی ۳ قرائت بالا در زمان های جداگانه انجام شود.
سابقه پزشکی و وضعیت پزشکی بیمار نیز باید در نظر گرفته شود. عوامل تشدید کننده مانند چاقی، دیابت، سیگار کشیدن، مصرف بیش از حد الکل یا نمک، استرس عاطفی و دیس لیپیدمی باید به طور کامل مورد مطالعه قرار گیرند تا درمان مورد نیاز تعیین شود.
با این حال، گرفتن خون تنها آزمایش لازم برای تعیین نوع درمانی نیست که بیمار باید انجام دهد. معاینه فیزیکی یکی از مهم‌ترین آزمایش‌هایی است که باید به نشانه‌های آسیب اندام و به‌ویژه رتینوپاتی فشار خون بالا توجه شود.
این روال باید شامل چک‌آپ قلب و نبض شریان محیطی و سمع شریان‌های کاروتید و شکم برای بروت‌ها باشد.
وقتی نوبت به تست های آزمایشگاهی می رسد، چندین پارامتر برای تجزیه و تحلیل نیز وجود دارد:
- الکتروکاردیوگرام
- شمارش کامل خون
- آزمایش ادرار
- پنل الکترولیت
- سطح گلوکز ناشتا
- سطح کراتینین
- پروفایل چربی
درمان غیر دارویی
درست مانند بیماران جوان تر، یک درمان غیردارویی نیز می تواند در افراد مسن بسیار موثر و مفید باشد. این می تواند شامل تغییر سبک زندگی و عادت غذایی، کاهش یا ترک کامل سیگار، کاهش مصرف الکل، مصرف کمتر سدیم، کاهش وزن و انجام تمرینات هوازی منظم باشد.
داروهای مورد استفاده برای درمان
فشار خون در بیماران مسن‌تر مبتلا به بیماری‌های همراه با همان کلاس‌های دارویی که برای کاهش فشار خون در بیماران جوان‌تر استفاده می‌شود، درمان می‌شود. افزایش سن و وخامت سلامت اغلب تعیین کننده درمان با دو یا چند دارو برای رسیدن به هدف است.
به عنوان یک داروی خط اول برای درمان دیورتیک‌های تیازیدی، بتا بلوکرها یا مهارکننده‌های ACE را می‌توان استفاده کرد، با این حال، مانند هر داروی دیگری برای بیماران مسن، کلید شروع کم و آهسته است.
توصیه می شود بیماران مسن را از نظر افت فشار خون وضعیتی و سایر واکنش های احتمالی تحت نظر داشته باشند.
مسدود کننده های بتا – بیماران مسن تر به دلیل فارماکودینامیک وابسته به سن به مسدود کننده های بتا حساس تر هستند. در بروز برادی کاردی بیشتر دیده می شود که می تواند منجر به سرگیجه و زمین خوردن شود. توصیه می شود که دوز اولیه داروی مورد استفاده برای درمان، متوپرولول، کمتر از ۲۵ میلی گرم در روز باشد تا از عوارض سلامتی جلوگیری شود.
مهارکننده های ACE – داروی ACE، دوز توصیه شده لیزینوپریل برای شروع باید ۲.۵ میلی گرم در روز باشد.
مسدود کننده های کانال کلسیم – داروی CCB، آملودیپین، که همچنین یک انتخاب بی خطر است، برای شروع ۲.۵ میلی گرم در روز توصیه می شود.
عوارض جانبی احتمالی
هنگام شروع درمان در افراد مسن با یک داروی جدید، همیشه توصیه می شود بسیار محتاط باشید و از عوارض جانبی احتمالی آگاه باشید. اغلب اوقات، بیماران قبلاً دارای عوارض سلامتی خاصی هستند و ممکن است تمایلی به مصرف داروهای اضافی برای جلوگیری از تداخل بین داروها نداشته باشند.
دستورالعمل‌های روشن در مورد نحوه مصرف داروهای مختلف و عوارض جانبی احتمالی که چندین بار باید انتظار داشت می‌تواند از رنج غیرضروری و نتایج بهتر در درمان جلوگیری کند.
پیگیری
برای حصول اطمینان از درمان موفقیت آمیز فشار خون، پیگیری ماهانه باید به برنامه روتین اضافه شود تا زمانی که به هدف فشار خون برسد. پس از آن، ویزیت منظم در مطب پزشک هر سه تا چهار ماه یکبار می تواند از پایش مناسب فشار خون و ثبات فشار خون در بیماران مسن اطمینان حاصل کند.