۱۴ آوریل ۱۹۸۱، اولین شاتل فضایی پس از یک پرواز دو روزه در فضا به زمین بازگشت. شاتل کلمبیا با خیال راحت به دریاچه خشک راجرز در پایگاه نیروی هوایی ادواردز کالیفرنیا رسید، جایی که صدها هزار نفر برای تماشای آن حاضر شدند.
شاتل فضایی کلمبیا
شاتل‌ها نوعی سفینه با قابلیت استفاده مجدد بودند که برنامه ساخت آن‌ها از سال ۱۹۶۹ آغاز شد. کلمبیا نخستین شاتلی بود که مأموریت فضایی خود را آغاز کرد و قبل از فاجعه مرگبار سال ۲۰۰۳، ۲۷ مأموریت موفق را در کارنامه خود ثبت کرد. نام‌گذاری فضاپیما به کشتی کلمبیا که در بوستون نگهداری می‌شود برمی‌گردد.
انفجار این فضاپیما در سال ۲۰۰۳ اصلی‌ترین دلیل بازنشستگی شاتل‌ها در سال ۲۰۱۱ و استانداردهای جدید ناسا بود.
در خلال آماده‌سازی این شاتل برای آزمایش زمینی، پنج تن از کارکنانی که با گاز نیتروژن مشغول پاکسازی فضاپیما بودند، دچار خفگی شدند و دو نفر از آنان جان خود را از دست دادند.
شاتل کلمبیا مأموریت‌های مهمی ازجمله استقرار آزمایشگاه‌های فضایی در مدار زمین، قراردادن چند ماهواره و انجام برخی تحقیقات در فضا را به‌اتمام رسانده بود.
اولین مأموریت شاتل
تنها هدف این مأموریت این بود که ببینیم آیا شاتل می‌تواند با خیال راحت سرنشینان را به مدار برساند و سپس آن‌ها را به زمین بازگرداند یا خیر. اس‌تی‌اس-۱ اولین پرواز سرنشین‌دار نسل جدید فضاپیماهای آمریکا و درواقع تست گذر از اتمسفر این گونه فضاپیماها بود. تاریخ پرتاب مأموریت دقیقاً با پرتاب وستوک-۱، اولین فضاپیمای سرنشین‌دار مقارن بود.
تنها دو فضانورد در شاتل بودند: جان‌وی یانگ به‌عنوان فرمانده و روبرت کریپن، خلبان شاتل.
برخی ناهنجاری‌ها طی پرواز گزارش شد، اما کلمبیا و سرنشینان آن سالم به خانه برگشتند. این اولین‌باری بود که ناسا یک فضاپیما را روی چرخ فرود آورد و موفقیت در فرود آن، شاتل فضایی کلمبیا را به اولین وسیله فضایی قابل استفاده مجدد در جهان تبدیل کرد.
دوربین‌های ایمکس پرتاب، فرود و مرکز کنترل مأموریت در طول پرواز را فیلم‌برداری کردند. این فیلم در ۱۹۸۲ برای اولین‌بار به بازار عرضه شد. بعدها دی‌وی‌دی آن نیز به فروش می‌رسید.