از زمانی که کاوشگر فضایی وویجر 2 در سال 1989 از کنار نپتون عبور کرد، لکه‌های تاریک بسیار بزرگی در جو این سیاره کشف شده که معمای عجیبی را برای دانشمندان به وجود آورده است. حالا برای اولین بار، دانشمندان با کمک ابزارهای روی زمین موفق شده‌اند این لکه‌ها را با وضوح بسیار خوبی مشاهده کنند.
«پاتریک ایروین»، ستاره‌شناس «دانشگاه آکسفورد» توضیح می‌دهد:
«از زمان اولین کشف این نقاط تاریک، همیشه به این فکر می‌کردم که ویژگی‌های تاریک کوتاه مدت چه هستند. کاملاً هیجان زده هستم که نه تنها توانستم برای اولین بار یک نقطه تاریک را از زمین شناسایی کنم، بلکه برای اولین بار طیف بازتابی چنین ویژگی را نیز ثبت کرده‌ام.»
بررسی ویژگی نکات تاریک نپتون
ایروین و همکارانش با تسلکوپ بسیار بزرگ MUSE توانستند نور خورشید منعکس شده از نپتون را تشخیص دهند و آن را به چندین طول موج تقسیم کنند تا طیف سه‌بعدی سیاره تشکیل شود.
گرداب‌های تاریک نپتون، مانند لکه قرمز بزرگ سیاره مشتری در واقع طوفان‌های آنتی سیکلونی هستند، اما از چند جهت با یکدیگر تفاوت دارند. یکی از تفاوت‌های اشاره شده توسط دانشمندان به مدت زمان ماندگاری نسبتاً کوتاه آن‌ها مربوط می‌شوند. در واقع این ویژگی‌ها هر چند سال یک بار ظاهر شده و سپس از بین می‌روند.
همچنین تصور می‌شود که مرکز آن‌ها در مقایسه با گرداب‌های طوفانی زحل و مشتری، نسبتاً خالی از ابر است. البته در اطراف آن‌ها ابرهای سفید کرکی دیده می‌شود که احتمالاً با یخ زدن گازها تشکیل می‌شوند.
«مایکل ونگ»، ستاره‌شناس دانشگاه کالیفرنیا، برکلی می‌گوید:
«این تحقیق شگفت‌انگیز افزایش توانایی انسان‌ها برای رصد کیهان را نشان می‌دهد. در ابتدا، فقط می‌توانستیم این نقاط را با پرتاب یک فضاپیما مانند وویجر شناسایی کنیم. سپس قابلیت دستیابی به آن‌ها از راه دور با هابل را پیدا کردیم. در نهایت، فناوری‌های ما به‌قدری پیشرفت کرده است که اکنون می‌توانیم این کار را از روی زمین انجام دهیم.»