۲۹ ژوئیه ۱۹۸۲، ایستگاه فضایی سالیوت-۶ از فضا سقوط کرد و در طول مسیر در جو زمین سوخت.
سالیوت-۶ هشتمین ایستگاه فضایی بود که اتحاد جماهیر شوروی برای برنامه سالیوت خود ساخته بود. این ایستگاه تقریباً پنج سال را در مدار گذراند و از پنج مأموریت سرنشین‌دار مختلف پشتیبانی کرد.
زمانی که فضانوردان در سالیوت-۶ بودند، مشاهدات نجومی انجام دادند و اثرات پرواز فضایی بر بدن انسان را مطالعه کردند.
سرمهندس طراح این ایستگاه، کنستانتین فئوکتیستف (Konstantin Feoktistov)، اظهار داشت که این ایستگاه از لحاظ وزن و حجم عملاً با ایستگاه‌های قبلی تفاوتی ندارد. اما به‌طرز گسترده‌ای تکامل یافته‌تر از ایستگاه‌های پیشین است.
تغییراتی که در سالیوت-۶ اعمال شده بود امنیت پرواز این ایستگاه را به میزان قابل ملاحظه‌ای افزایش داده بود و امکاناتی که در سالیوت‌های پیشین آزمایش شده بود در این ایستگاه به‌کار برده شدند.
ازجمله این امکانات می‌توان به سیستم‌های تنظیم‌کننده حرارت هوا، سیستم جهت‌یابی، دستگاه بازیابی آب و وسایل رفاهی سرنشینان مانند دوش حمام اشاره کرد. بدین ترتیب سرنشینان سالیوت ششم اولین انسان‌هایی بودند که در فضا حمام کردند.
سالیوت-۶ علاوه بر دریچه ورود فضاپیما، دارای یک درگاه دیگر برای فضاپیماهای باربری بود که باعث می‌شد اقامت فضانوردان محدود به آذوقه و لوازم ضروری نباشد.
این ایستگاه امکان پرورش سبزیجات در باغچه‌ای کوچک را داشت که فضانوردان می‌توانستند توسط آن به تغذیه‌شان تنوع ببخشند.
سالیوت-۶ رکورد پرواز و اقامت ۸۴ روزه فضانوردان آمریکایی را شکست و ۹۶ شبانه‌روز در فضا پرواز کرد. بعدها طولانی‌ترین اقامت این ایستگاه به ۱۸۴ روز رسید.
اگرچه ایستگاه فضایی کهنه هنوز در سال ۱۹۸۲ کاملاً کاربردی درنظر گرفته می‌شد، یک مشکل در اتاق سرنشین باعث شد شوروی این آزمایشگاه مداری را رها کند. آنها عمداً آن را به سمت زمین فرستادند، جایی که قبل از برخورد با زمین در جو می‌سوزد.