کشش گرانش در زمین ثابت است، اما سیاره ما یک کره متحدالشکل نیست. این کشش در اعماق اقیانوس هند تا حد زیادی ضعیف شده و حفره عظیمی را به‌وجود آورده است که وسعتی سه میلیون کیلومتری دارد. محققان حالا در مطالعه جدیدی فهمیده‌اند که منشأ این حفره احتمالاً چه بوده است.
به گزارش ساینس‌الرت، حفره زیر اقیانوس هند به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین ناهنجاری‌های زمین تاکنون به‌عنوان یک راز باقی مانده بود، اما حالا دو دانشمند از مؤسسه علوم هند توانسته‌اند به جوابی برای منشأ این حفره برسند. آن‌ها باور دارند که پاسخ این سؤال به عمق بیش از 1000 کیلومتری زیر پوسته زمین برمی‌گردد؛ جایی که بقایای سرد و متراکم یک اقیانوس باستانی از حدود 30 میلیون سال پیش وجود دارد.
منشأ حفره بزرگ موجود در اعماق اقیانوس هند چیست؟
پژوهشگران در مطالعه خود با استفاده از بیش از دوجین مدل کامپیوتری از حرکت صفحات و گوشته زمین، شبیه‌سازی‌هایی را انجام دادند و شکل پیش‌بینی‌شده از کف اقیانوس را با مشاهدات واقعی از دندانه‌های آنجا مقایسه کردند. نتیجه این بود که همه مدل‌ها در بازتولید سطح پایینی زمین‌واره یا ژئوئید (Geoid) اقیانوس هند یک وجه اشتراک داشتند: ستون‌های داغ و ماگمای کم‌تراکمی که از زیر این کف بیرون می‌زند.
اولین نمونه‌ها از این ستون‌ها حدود 20 میلیون سال پیش در جنوب حفره موجود در اقیانوس هند پدیدار شدند؛ یعنی حدود 10 میلیون سال پس از غرق‌شدن اقیانوس باستانی «تتیس» در زیر پوسته زمین. با گسترش این ستون‌ها در زیر سنگ‌کره و حرکت به‌سمت شبه‌جزیره هند، این حفره نیز بزرگ‌تر شد.
با توجه به اینکه نتایج این یافته‌ها با مدل‌سازی‌های قبلی یکی از محققان همین مطالعه در سال 2017 همخوانی دارد، این دو نفر نتیجه گرفته‌اند که ستون‌های مذکور پس از آنکه کف دریای تتیس در داخل زمین غرق شد، بالا زده‌اند.
بااین‌حال، برخی از محققان که در این پژوهش حضور نداشته‌اند، می‌گویند هنوز قانع نشده‌اند که این نظریه صحیح باشد. نتایج تحقیق حاضر در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.