۲۹ آوریل ۱۹۸۵، آزمایشگاه فضایی آژانس فضایی اروپا با شاتل فضایی چلنجر در مأموریت اس‌تی‌اس-۵۱-بی پرتاب شد. این دومین‌باری بود که یک آزمایشگاه فضایی به فضا رفت و اولین‌بار بود که در یک پیکربندی کاملاً عملیاتی پرواز کرد.
آزمایشگاه فضایی اروپا
پالت‌های آزمایشگاه در سه مأموریت قبلی شاتل به فضا پرواز کرده بودند، اما این اولین‌باری بود که از کل آن برای انجام تحقیقات در زمینه گرانش میکرو استفاده شد.
آزمایشگاه فضایی بستری را برای پنج زمینه تحقیقاتی نجوم، فیزیک اتمسفر، علم مواد، علوم زیستی و دینامیک سیالات فراهم کرد. این آزمایشگاه شبیه یک استوانه بود و طول آن حدود ۲۳ فوت یا تقریباً به‌طول یک اتوبوس مدرسه بود.
اجزای این آزمایشگاه در ۲۲ مأموریت شاتل فضایی از نوامبر ۱۹۸۳ تا آوریل ۱۹۹۸ پرواز کردند.
اس‌تی‌اس-۵۱-بی
شاتل نوعی فضاپیما با قابلیت استفاده مجدد بود که برنامه ساخت آن از سال ۱۹۶۹ آغاز شد. اولین شاتل در سال ۱۹۸۱ به فضا پرتاب شد و از آن زمان تا سال ۲۰۱۱ در‌مجموع ۱۳۵ مأموریت انجام شد. شاتل‌های فضایی در همان سال ۲۰۱۱ بازنشسته شدند.
این فضاپیماها مأموریت‌های موفقی همچون تعمیر تلسکوپ فضایی هابل و مشارکت در ساخت و تجهیز ایستگاه فضایی بین‌المللی را انجام دادند. اما دو مأموریت ناموفق و مرگبار لکه سیاهی را در کارنامه شاتل‌ها باقی گذاشت. شاتل فضایی چلنجر اولین پرواز آزمایشی‌اش را ۴ آوریل ۱۹۸۳ انجام داد و قبل از انهدام، در ۹ مأموریت فضایی شرکت کرد.
ایستاده از چپ: دان لند، تیلور وانگ، نورمن تاگارد، ویلیام تارنتن، لودویک فن دین برگ.
این مأموریت نیز یکی از مأموریت‌های برنامه شاتل فضایی چلنجر بود که در تاریخ ۲۹ آوریل ۱۹۸۵ از پایگاه فضایی کندی به فضا پرتاب شد. هفتمین مأموریت چلنجر جهت مطالعه روی اثرات جاذبه صورت گرفت. هفت فضانورد، دو میمون و ۲۴ جونده با آزمایشگاه فضایی در طول اس‌تی‌اس-۵۱-بی پرتاب شدند. پس از گذراندن یک هفته برای انجام تحقیقات در فضا، آن‌ها سالم در پایگاه نیروی هوایی ادواردز فرود آمدند.